 |
Κόκκινη κλωστή, δεμένη,
στην ανέμη τυλιγμένη,
δώσε κλώτσο να γυρίσει,
παραμύθι να αρχίσει.
Μια φορά και έναν καιρό,
όλα μοιάζανε καλά
Όλα ήτανε εν τάξει,
μα βρεθήκανε δυο τρεις που προδώσαν την πατρίδα.
Φέρανε πλήθος, απ’ έξω, μοίρασαν λιγάκι χρήμα,
δώσανε ευκολίες τόσες και μας κάνανε ακαμάτες.
Όταν σήμανε η ώρα, απειλήσανε και πέτυχαν,
να αλλάξουν το κουβέρνο
και όλους να μας ξεπουλήσουν δίχως άχνα.
Τώρα είμαστε στο μέσον και αναρωτιούνται όλοι,
ποιος θα έρθει για να πάρει της Πατρίδας το τιμόνι.
Είναι τάχα γεγραμμένο της Ελλάδας μας το τέλος;
Ή θα αγωνιστούμε όλοι, όπως λάχει κι όπως τύχει,
δίχως αρχηγό γενναίο;
Ο κάθε ένας μας, ας κάμει,
το καθήκον του κι αν είναι,
να νικήσουμε μιαν μέρα …
θα είναι Του Θεού η Νίκη,
πάει να πει, και η "δική μας". |
20 Ιουνίου 2014
